Insel
der Träume
bestaat uit drie aktes, waarin de typische weemoed en droombeelden van
de jaren ’30 tot uiting komen, het was een tijd van politieke en
maatschappelijke crisis vlak voor het uitbreken van wereldoorlog twee.
Duitsland leefde al in de schaduw van het nationaal-socialisme,
Nederland kende een zeer hoge werkloosheid en veel stakingen. Aan beide
kanten van de grens had het publiek wel behoefte om ‘even weg te
vluchten’ in een droomwereld.
Akte
1: We bevinden ons in de
hal van een groot, modern, westers vliegveld, in het jaar 1938. De
musical begint swingend
en komisch met een koor van Funkerinnen. Enthousiast halen de omstanders
de piloot Mabel binnen, ze heeft een nieuw hoogterecord gevlogen.
Daarna moet Mabel, zij is ook de baas van het vliegbedrijf, haar
chefpiloot Jack (type Clark Gable) op het matje roepen, hij is
alweer te laat. Dat komt omdat hij tijdens zijn vlucht van ‘Frisco naar
Honolulu’ in de ban is geraakt van een onbekend eiland. Mabel besluit er
samen met hem naar toe te vliegen. Een radioreporter genaamd Bill
vliegt met twee vrienden – de airport manager George en diens
secretaresse Lilian – als verstekeling mee.
Akte 2: De handeling
heeft zich verplaatst naar het nieuw ontdekte tropische eiland.
Iedereen reageert
op zijn of haar wijze
op deze nieuwe
omgeving. Als in een droom biedt dit
eiland de bevrijding van de knellende banden van de beschaafde wereld.
Akte
3: We zijn weer terug op
het vliegveld. Sommigen kijken met weemoed terug naar de
dagen op het mooie
eiland, dat
helaas door een
tsunami verloren gaat. Gelukkig komt iedereen met een tweede vliegtuig
terug, dit was uitgestuurd om het eiland verder in kaart te brengen. De
inlandse schone Doris en haar eilandmeisjes veranderen bliksemsnel in
moderne Showgirls. Airport manager George werpt zich op als hun manager.
De piloot Jack komt tot het inzicht dat dromen bedrog zijn en dat een
man realistisch moet zijn, zijn verantwoordelijkheden liggen thuis (“in
der Heimat”).
Mabel verklaart
hem haar onvoorwaardelijke liefde en wil zelfs niet meer de baas zijn
van dit vliegveld – maar zegt tevreden te zullen zijn als ze voortaan
als vrouw en moeder door het leven mag gaan. Reporter Bill, zeer
verliefd op Lilian, verklaart nooit meer naar gevaarlijke, vreemde
oorden te zullen gaan en evenmin naar exotische vrouwen te zullen kijken.
Kortom, iedereen
speelt de rol die hem of haar is toebedeeld zonder klagen. Een braaf en
profetisch einde, een jaar na de eerste uitvoering van Insel der
Träume was het voor Duitsers verboden naar het vijandige buitenland te
reizen, twee jaar later ging Nederland
voor vijf jaar op slot.